Tο παρόν site δεν πωλεί, ούτε ενοικιάζει άλλα ούτε εκμεταλλεύεται τις οπτικοακουστικές εκπομπές που φιλοξενεί τα οποία ανήκουν αποκλειστικά στις εταιρίες παραγωγής και στα κανάλια της κάθε εκπομπής. Οι υπηρεσίες του παρόντος blog είναι καθαρά ενημερωτικού και πληροφοριακού χαρακτήρα και παρέχονται δωρεάν καθώς πρόκειται για blog μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Ένας μικρός που «μεγαλώνει» γρήγορα

Ένας μικρός που «μεγαλώνει» γρήγορα

Βλέπει τον κόσμο από τα 192 εκατοστά του και στο μέλλον θα τον βλέπει και από πιο ψηλά. Είναι, βλέπετε, στην ανάπτυξη και όσοι τον παρακολουθούν από κοντά, είναι σίγουροι ότι έχει κι άλλο μπόι να πάρει.

Πριν καλά - καλά κλείσει τα 18 του χρόνια (είναι ακριβώς 17 ετών και 11 μηνών, αφού γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1982), έχει προλάβει να αποκτήσει επαγγελματική νοοτροπία που θα τη ζήλευαν πολλοί μεγαλύτεροί του και πολύ πιο φτασμένοι από αυτόν. Ίσως γιατί το έχει μέσα του, ίσως γιατί βοήθησαν σε αυτό και οι πατρικές νουθεσίες. Φυσιολογικά, αφού ο πατέρας του Απόστολου Βέλλιου, Κώστας, έχει γράψει τη δική του ιστορία με τη φανέλα του Ηρακλή. Και τι ιστορία;

Ήταν στην ενδεκάδα του «Γηραιού», στο μοναδικό διπλό που έχουν πάρει οι θεσσαλονικείς επί του Ολυμπιακού, στις 29 Νοεμβρίου του 1987. Αυτή, άλλωστε, ήταν και η «συμβουλή» που του έδωσε, όταν έφευγε με την αποστολή για το παιχνίδι του Σαββάτου. «Κανόνισε να συνεχίσεις την ιστορία», ζήτησε ο πατέρας, με τον γιο να υπόσχεται ότι θα... πράξει τα δέοντα. Εξ ου και το τηλεφώνημα που έπεσε από το Φάληρο αμέσως μετά τη λήξη. «Στο υποσχέθηκα και το έκανα», είπε κι ενώ λίγο νωρίτερα είχε πετύχει το γκολ της ισοφάρισης στις καθυστερήσεις.

Πρώτα... κλώτσησε, μετά περπάτησε

Όποιος θελήσει να... ερευνήσει το «who is who» του νεαρού, δεν θα δυσκολευτεί να διαπιστώσει ότι ταιριάζει σε αυτό που λένε «από μικρός φαινόταν ότι... θα μεγαλώσει». Κολλημένος με την μπάλα, δεν αποκλείεται να έμαθε πρώτα να... κλωτσάει και μετά να περπατάει.

Άρχισε να ασχολείται επίσημα με το άθλημα, από την ηλικία των πέντε χρόνων, όταν ο πατέρας του τον πήγε στα νήπια ή «τσικό» του Ηρακλή και από τότε βελτιώνεται συνέχεια. Σε παρεμφερή ηλικία, άλλωστε, ξεκίνησε να ασχολείται με τον Αθλητισμό και η αδελφή του Χαρίκλεια, που ήδη έχει χρισθεί διεθνής στις εθνικές Κορασίδων και Νεανίδων. Στο πρώτο του παιχνίδι με τη δεύτερη ομάδα του «Γηραιού» κόντρα στον Άρη, το καλοκαίρι του 2008, τον πήρε το μάτι του Άνχελ Πεντράθα, ο οποίος έσπευσε να τον προωθήσει στους επαγγελματίες και, μάλιστα, με συμβόλαιο.

Και ναι μεν ο Ισπανός έφυγε από τον Ηρακλή, πλην όμως ο πιτσιρικάς παρέμεινε και «έγραψε» τα πρώτα του λεπτά, μπαίνοντας στο 87’ του παιχνιδιού της τελευταίας αγωνιστικής του περσινού πρωταθλήματος με την Ξάνθη. Δεύτερο, το επτάλεπτο κόντρα στον Πανιώνιο και, τρίτο, το δεκάλεπτο του «Καραϊσκάκης».

Οι γνωρίζοντες υποστηρίζουν ότι έπεται συνέχεια, αφού συνδυάζει πλούσια σωματικά προσόντα, τεχνική κατάρτιση, αλλά και δύναμη. Στον Ηρακλή, πάντως, έχουν να λένε ότι οι επιδόσεις του στα εργομετρικά, μπορούν κάλλιστα να συνοψιστούν στο «τα σπάει». Αυτό, πάντως, που δεν μπορεί να συνδυάσει τόσο καλά τα τελευταία δυο τρία χρόνια, είναι το ποδόσφαιρο με το σχολείο.

Από το σχολείο στην προπόνηση

Στο Γυμνάσιο, πάντως, ήταν μαθητής του 18 και από τους καλύτερους στις τάξεις τους, αλλά από εκεί και πέρα τα πράγματα δυσκόλεψαν. Και πώς να μη δυσκολέψουν, όταν από τη μια ο Ηρακλής και από την άλλη η Εθνική Παίδων δεν του επιτρέπουν να κάνει τα... βασικά, δηλαδή να παρακολουθεί όλα τα μαθήματα της ημέρας. Πέρσι, για παράδειγμα, έλειπε για περίπου ένα μήνα με την Εθνική, οπότε λίγο έλειψε να μην τον... γνωρίσουν καν οι συμμαθητές του όταν επέστρεψε.

Στην Α’ και τη Β’ Λυκείου το 18άρι έπεσε γύρω στο 14 και, φέτος, στην Γ’ Λυκείου, καταφεύγει σε ιδιαίτερα, για να καλύψει το χαμένο έδαφος. Οι βλέψεις του, άλλωστε, δεν περιορίζονται στο να τελειώσει το Λύκειο, αφού θέλει να συνεχίσει και... ψηλότερα, με πρώτη στις προτιμήσεις του τη Γυμναστική Ακαδημία.

Το καθημερινό του πρόγραμμα είναι κάτι παραπάνω από βαρύ. Ξύπνημα στις επτά παρά τέταρτο, αναχώρηση για το σχολείο στις επτά και μισή, κάπου στις δέκα φεύγει για προπόνηση και επιστρέφει για τις τελευταίες ώρες. Και, φυσικά, το βράδυ στο κρεβάτι, το αργότερο στις 11 και, μάλιστα, χωρίς την παραμικρή πίεση.

Τις ελεύθερες ώρες (όταν υπάρχουν), λίγο οι συνηθισμένες ασχολίες των παιδιών της ηλικίας του (chat, msn κλπ) και πολύ ποδόσφαιρο. Κλείνεται, δηλαδή, στο δωμάτιό του και παίζει με μια μικρή μπάλα, προσπαθώντας να βελτιώσει κοντρόλ και τεχνική.

Από το βράδυ του Σαββάτου, πάντως, περιμένει πως και πως τη Δευτέρα, για να γνωρίσει την πρώτη αποθέωση της καριέρας του, έστω και από τους συμμαθητές του.

Δεν υπάρχουν σχόλια: