Παραμονές του επαναληπτικού αγώνα μπαράζ με την Ουκρανία η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη συναισθηματικά. Εμοιαζε με κοινό μυστικό πως σε περίπτωση αποκλεισμού τον περασμένο Νοέμβριο, ο Γερμανός προπονητής θα αποχαιρετούσε τη «γαλανόλευκη» και την Ελλάδα. Εμμέσως πλην σαφώς το είχαν παραδεχθεί, άλλοι πιο πολύ άλλοι πιο λίγο, και ο ίδιος και ο Γιάννης Τοπαλίδης αλλά και η πλειονότητα των διεθνών ποδοσφαιριστών που ήταν σ' εκείνη την αποστολή.
Τελικά, όλα πήγαν κατ' ευχήν και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα προκρίθηκε στην τελική φάση του Μουντιάλ. Τότε είχαν γίνει οι πρώτες νύξεις για ανανέωση του συμβολαίου του «χερ Οτο», όμως ο ίδιος μετέθετε τις εξελίξεις για αργότερα. Αυτή η στιγμή δεν έφτασε ποτέ αφού οι... παρατάσεις του 72χρονου τεχνικού έμοιαζαν με προάγγελο αποχώρησης.
Ο Ρεχάγκελ με τον τρόπο του έδειχνε ότι ακολουθεί περισσότερο πορεία προς την έξοδο παρά προς την παραμονή. Αυτή η άποψη ενισχύθηκε και από το γεγονός πως παρουσιάστηκε διαλλακτικός στην πρόσληψη έξτρα συνεργατών στο τεχνικό επιτελείο. Μέχρι να συμβεί αυτό αντιστεκόταν σθεναρά σε κάθε απόπειρα ενίσχυσης του τιμ με εργοφυσιολόγο, διατροφολόγο, ειδικούς συνεργάτες κ.λπ. Δηλαδή, έκανε μια πρωτόγνωρη παραχώρηση, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως τα πρώτα χρόνια δεν δεχόταν ούτε προπονητή τερματοφυλάκων!
Οι φίλοι και οι «εχθροί»Υστερα από εννέα χρόνια, λοιπόν, ο «Οθωνας» φεύγει και εννοείται ότι αφήνει πίσω του περισσότερους φίλους παρά «εχθρούς». Οσον αφορά την πρώτη κατηγορία, σ' αυτήν ανήκουν όλοι όσοι τον στήριξαν στις επικίνδυνες «στροφές», αλλά κυρίως οι ανώνυμοι φίλαθλοι.
Δηλαδή, ο απλός κόσμος που αυθόρμητα κέρασε καφέ τον Γερμανό στο Κολωνάκι όπου σύχναζε, όταν βρισκόταν στα μέρη μας ή οι τροχονόμοι που του επέτρεπαν να κυκλοφορεί στους λεωφορειόδρομους χωρίς να τον «τιμωρούν» ή οι απλοί πολίτες που τον σταματούσαν στον δρόμο για να του σφίξουν το χέρι.
Οσον αφορά τους πολέμιούς του, και μ' αυτούς ο Ρεχάγκελ δεν είχε πρόβλημα. Ποτέ όλα αυτά τα χρόνια που έμεινε εδώ δεν απάντησε στις επικρίσεις. Βρέθηκε στο «στόχαστρο» βουλευτών και πολιτικών, μέχρι και προπονητών της πλάκας ή της εξέδρας. Παρ' όλα αυτά, δεν αντέδρασε ούτε μία φορά.
Το κεφάλαιο «Οτο Ρεχάγκελ» έκλεισε οριστικά για την Εθνική μας ομάδα, που είναι υποχρεωμένη να γυρίσει σελίδα.
Ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Σοφοκλής Πιλάβιος, πορεύεται με άλλη φιλοσοφία και εξαρχής, όσον αφορά την κούρσα της διαδοχής, θα αναζητούσε έναν «υπερπροπονητή» που θα παρακολουθεί όλα τα κλιμάκια των Εθνικών ομάδων. Πάντα σε συνεργασία με τους αντίστοιχους προπονητές της Ελπίδων, της Νέων και της Παίδων. Γι' αυτόν τον ρόλο θεωρήθηκε ιδανικός ο Φερνάντο Σάντος και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι γνωρίζει πολύ καλά την ελληνική πραγματικότητα, κατέστη αμέσως φαβορί για τη διαδοχή.
Τέλος, αναφορικά με τους διεθνείς φάνηκε από τις αντιδράσεις τους πως το 'χαν πάρει απόφαση. Ετσι δικαιολογείται και η ήρεμη ατμόσφαιρα που επικράτησε μετά την αναγγελία της αποχώρησης Ρεχάγκελ. Ελειψαν οι ακραίες αντιδράσεις, η έκπληξη και οι έντονες συγκινήσεις...
Αποψη
Εβαλε το μαχαίρι στο κόκαλο...
Η πρώτη επαφή με τον Οτο Ρεχάγκελ ήταν οδυνηρή. Στη Φινλανδία το 2001, όπου η Εθνική ομάδα συνετρίβη με 5-1! Τότε σκέφτηκα ότι αυτός ο Γερμανός δεν πρόκειται ποτέ να στεριώσει στην Ελλάδα... Λίγες εβδομάδες αργότερα ήρθαν τα πάνω-κάτω με το 2-2 στο «Ολντ Τράφορντ» κόντρα στην Αγγλία. Ομως οι πρώτοι μήνες παρουσίας του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα εξακολούθησαν να μοιάζουν με σκοτσέζικο ντους. Τα προκριματικά του Euro 2004 ξεκίνησαν με τον χειρότερο τρόπο (δύο ήττες), όμως εξελίχθηκαν σε μια ξέφρενη κούρσα πρόκρισης με τα γνωστά αποτελέσματα.
Για να φτάσει όμως μέχρι την κορυφή, ευτυχώς αντιλήφθηκε νωρίς ότι πρέπει να βάλει το «μαχαίρι στο κόκαλο» για να δημιουργήσει μια ομάδα. Αρχικά ξεκαθάρισε το τοπίο απ΄ όσους δεν χωρούσαν σ΄ αυτήν την οικογένεια. Τους έκοψε όχι επειδή δεν χωρούσαν αγωνιστικά, αλλά διότι ο χαρακτήρας τους δεν... κόλλαγε με το ύφος που ήθελε να επιβάλει.
Παράλληλα, απομάκρυνε από το ξενοδοχείο όπου κατέλυε η αποστολή τους συμβούλους της ΕΠΟ και στα ταξίδια στο εξωτερικό και τους εκπροσώπους του Τύπου, που σε ορισμένες περιπτώσεις μας απαγόρευε να συνταξιδεύουμε στο ίδιο αεροπλάνο! Εφόσον συμμάζεψε όλα αυτά, ακολούθως σε συνεργασία με το προεδρείο της ομοσπονδίας έβαλε μπρος το πλάνο για τη δημιουργία του προπονητηρίου της Εθνικής ομάδας, η οποία μέχρι τότε θύμιζε περιφερόμενο θίασο.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΣΑΝΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ
Τιμή και πρόκληση ο πάγκος της Εθνικής
Σε ανύποπτο χρόνο, ο ίδιος είχε πει, πριν από ενάμισι χρόνο, ότι το όνειρό του ήταν να καθίσει στον πάγκο μιας Εθνικής ομάδας, «και γιατί όχι της ελληνικής». Στα 55 του χρόνια κι αφού έζησε και την εμπειρία με τον ΠΑΟΚ, ο Φερνάντο Σάντος είναι έτοιμος να ζήσει και το όνειρό του.
Η καθημερινή ενασχόληση με μια ομάδα, μάλλον τον κούρασε κι έψαχνε κάτι διαφορετικό. Τα χρήματα ποτέ δεν έπαιξαν ρόλο στις αποφάσεις του, άλλωστε τον τελευταίο χρόνο αρνήθηκε προτάσεις από το Κατάρ με 2 εκατ. ευρώ ετησίως. Ο ίδιος ήθελε κάτι διαφορετικό.
Αυτοί που τον γνωρίζουν καλά, πάντως, έχουν να λένε ότι δυσκολεύονται να τον φανταστούν να μη δουλεύει σε καθημερινή βάση. Ο Φερνάντο Σάντος είναι ένας προπονητής, μανιακός με τη δουλειά του, ασχολείται καθημερινά πάνω από 8 ώρες με την εκάστοτε ομάδα του, προβλέπει κάθε λεπτομέρεια.
Ολες οι ομάδες στις οποίες δούλεψε μέχρι τώρα ήταν ξεκάθαρα «ομάδες του προπονητή τους». Κι αυτός ήταν ανέκαθεν ο μεγαλύτερος τίτλος τιμής για τον ίδιο.
Η άποψηΤο πρόβλημα είναι πως μια Εθνική ομάδα δύσκολα μπορεί να είναι ομάδα του προπονητή της, στον βαθμό που ήταν η ΑΕΚ ή ο ΠΑΟΚ του Σάντος.
Ο Πορτογάλος ήταν πάντα υπέρμαχος της άποψης «όλη η δουλειά γίνεται το καλοκαίρι στην προετοιμασία, εκεί χτίζεις τον χαρακτήρα μιας ομάδας». Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό δεν υφίσταται, καθώς σε ετήσια βάση δεν θα έχει τους παίκτες πάνω από 20-30 μέρες μαζί.
Ο Σάντος θα κληθεί να διαχειριστεί ένα σύνολο παικτών με τους οποίους δεν θα έχει καθημερινή τριβή. Κάποιους απ' αυτούς, βέβαια, τους είχε ποδοσφαιριστές.
Ενα από τα προσόντα του, πάντως, κι αυτό το παραδέχονται σχεδόν όλοι οι πρώην παίκτες του, είναι πως ξέρει να τους κερδίζει, να τους προκαλεί τον σεβασμό και να τους «αναγκάζει» να δίνουν το 100% για την ομάδα τους. Χωρίς να γίνεται φίλος τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι τον επέλεξαν για προπονητή στις ομάδες τους ο Ντέμης Νικολαΐδης και ο Θοδωρής Ζαγοράκης, δεν είναι τυχαίο που όλοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ, μηδενός εξαιρουμένου, ακόμη κι αυτοί τους οποίους κάποτε μπορεί να δυσαρέστησε (όπως ο Γκαρσία), όχι απλά «πίνουν νερό στο όνομά του», αλλά δεν δίστασαν να δηλώσουν πως είναι μεγάλο πλήγμα για τον ΠΑΟΚ που φεύγει. Ισως γιατί όλοι κατάλαβαν αφενός ότι μαζί του βελτιώθηκαν κι αφετέρου ότι είναι δίκαιος.
Για τον Σάντος, η Εθνική Ελλάδας δεν είναι μία απλή δουλειά. Είναι μία τιμή και μία πρόκληση μαζί. Ο Πορτογάλος δεν αισθάνεται πια ξένος στη χώρα μας, έχει δηλώσει πολλές φορές ότι ύστερα από τόσα χρόνια στα μέρη μας, απέκτησε και μια δεύτερη πατρίδα, έχει μάθει ελληνικά, έστω κι αν αποφεύγει να τα μιλάει. Οσο θέλουμε εμείς να πετύχει, άλλο τόσο θέλει κι αυτός...
http://www.ethnos.gr/ethnosport/article.asp?catid=8226&subid=2&pubid=21084655
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου