"Είμαστε ένα παντρεμένο ζευγάρι 38 και 31 η γυναίκα μου με ένα αγοράκι 7 ετών που Ζούσαμε και εμείς σε αυτήν την χώρα.Δουλεύαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για ναπροσφέρουμε στους εαυτούς μας άλλα και στο παιδί μας μια αξιοπρεπή ζωή μέσα σε ένα σάπιο διεστραμμένο και αν μι τη άλλο παράλογο ...
κράτος.
Είχαμε και εμείς όπως και οι περισσότεροι Ελληνες χρεωθεί σε κάρτες και σε δάνεια , είχαμε βλέπεις ένα πολύ πρωτοποριακό όνειρο , να αποκτήσουμε το δικό μας σπίτι και να δούμε το παιδί μας να πηγαίνει μπροστά.
Με τούς μισθούς που περνάμε και σύμφωνα με τις υποχρεώσεις που είχαμε ένα μόνο πράγμα συνέβαινε κάναμε ένα βήμα μπρος και πέντε πίσω με αποτέλεσμα σιγά σιγά να έρθει η καταστροφή μας οι δώσεις να πηγαίνουν πίσω η τράπεζα να διαμαρτύρεται, και αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα τον πλειστηριασμό του σπιτιού μας και σαν να μην έφτανε αυτό το μαγαζί το οποίο εργαζόμασταν και εγώ αλλά και η γυναίκα μου έκλεισε, μείναμε στον δρόμο,είναι ένας εφιάλτης μα τον θεό.
Με κάποια λίγα χρήματα που μπόρεσα να μαζέψω ζητώντας δανεικά και όση δύναμη μας είχε απομείνει βγάλαμε τρία εισιτήρια για μια άλλη χώρα ελπίζοντας για κάτι καλύτερο,δεν ξέρω αν τα καταφέρουμε ίσως να μη γυρίσουμε ποτέ πίσω στην Ελλάδα,είναι άδικο να βλέπεις το παιδί σου να σε ρωτάει γιατί φεύγουμε,που πάμε μπαμπά?"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου